2 Kronieke 21

Ons lees in hierdie hoofstuk die tragiese ondergang van koning Jehoram. Hy bou offerhoogtes. Deur sy toedoen begin die volk weer meedoen aan afgodery. Sy koningskap is ‘n tyd van oorlog. Elia rig selfs ‘n skrywe aan koning Jehoram waarin hy hom profeties teregwys.

Dit voel vir ons dat ‘n ramp onafwendbaar is. Alles is met hierdie koningskap verkeerd. En tog, dan vind ons dat die teks die volgende sê…

“Maar ter wille van die verbond wat Hy met Dawid gemaak het, wou die Here die huis van Dawid nie vernietig nie, aangesien Hy beloof het om vir hom en sy seuns altyd ‘n lamp te gee” (2 Kron 21:7)

Hoe verstommend is die Here se genade darem nie? Hy werk sag met die koningshuis van Dawid, net omdat Hy ‘n belofte gemaak het.

En dit laat my dink aan hoe getrou die Here aan sy beloftes is. Hy het nie nodig om die belofte dat daar altyd iemand uit die nageslag van Dawid op die troon sal sit, tot vervelens toe te herhaal nie. Hy maak die belofte en dan hou Hy dit – selfs ten spyte van die mens se ontrouheid.

Ja, daar was definitiewe gevolge vir Jehoram se ontrouheid (Jehoram sterf uiteindelik van ‘n siekte agv sy sonde). Maar ten spyte van die konsekwensies op sy sonde, vermag die Here dit steeds om sy belofte gestand te doen (iemand uit sy nageslag bly steeds op die troon).

Dit is ‘n verstommende bemoediging vir ons wat vashou aan God se beloftes in Christus. Ons kan dit ter harte neem dat ten spyte van ons ontrouheid, hou God sy belofte van redding en verlossing in Christus, aan ons.

Dit is genade in die oortreffende trap!