As ons Jakobus se gedagtestroom volg, sien ons dat hy eers pleit vir ‘n geloof wat tot dade oorgaan (hoofstuk 1), dan brei hy uit oor hoe dit sal lyk as mens die dade integreer met alledaagse lewe (hoofstuk 2). In hoostuk 3 is Jakobus besig om ‘n ander faset van ons menswees met ons geloofslewe te integreer, en dit is ons tong.

Jakobus 3:9-11 Daarmee loof ons die Here en Vader, en daarmee vervloek ons mense wat na die beeld van God geskep is. Uit dieselfde mond kom seën en vervloeking. Dit, my broers, behoort nie so te wees nie. ‘n Fontein laat tog nie uit dieselfde oog vars én bitter water uitborrel nie?

Sy pleidooi dat ons tong ‘n varswater fontein sal wees wat konstante varswater lewer, sonder om ook brakwater te laat uitborrel, spreek my baie aan.

Die maklikste fout wat ons natuurlik kan maak, is om die simptoom aan te spreek. Ons probeer harder om nie lelik te praat nie.

Maar as die fontein brak is, gaan die water ook brak wees. Ons het nodig om die plek waar die fontein in ons binneste ontspring, gesond te hou.

Ons fokus moet nie op ons tong wees nie, maar op Jesus.