Hier is soveel jewele in die eerste hoofstuk van Jakobus. As ek net een moet uitlig, dan sal dit seker vers 9 wees. Jakobus 1:9 “Laat die broer wat gering is, hom op sy hoë aansien beroem, en die ryke in sy geringheid, want soos ‘n veldblom sal hy vergaan” Wat my hier tref is die gedagte daar 2 identiteitsverklarings oor ons bestaan, wat gelyktydig waar is maar oënskynlik teenstrydig met mekaar is. Aan die een kant is ek en jy kind van die Allerhoogste. Hoe bevoorreg is ons nie om direkte toegang tot die troonkamer van die SkepperGod te hê, en dat Hy luister die oomblik wat ons praat…