1 Johannes 1
Die eerste hoofstuk van 1 Johannes vorm die inleiding tot die hele brief en bied ‘n teologiese raamwerk vir die res van die boek. Om hierdie hoofstuk se betekenis en bydrae tot die breër boek te verstaan, moet ons dit plaas binne sy historiese, literêre en teologiese konteks.
1.) KONTEKSTUELE AGTERGROND
Die brief is dus ‘n reaksie op dwaalleer, en 1 Johannes 1:1-10 stel onmiddellik die hooftemas van die brief duidelik:
- Getuienis oor die vleeslike Jesus (1:1-3).
- God is Lig, en geloof behels ‘n lewe in Lig (1:5-7).
- Die erkenning van sonde en vergifnis deur Christus (1:8-10).
Hierdie temas skep die grondslag vir die hele brief.
1.1 Die Breër Konteks en Diepgaande Betekenis
Om 1 Johannes 1 beter te verstaan, moet ons dit binne die breër Johannese konteks plaas.
Vergelyking met die Evangelie van Johannes
- Ooreenkomste met Johannes 1:1-18:
- Beide praat van die “begin” en die “Woord van die lewe”.
- Beide beklemtoon dat die Lig in die wêreld gekom het.
- Johannes 8:12: “Ek is die lig van die wêreld.” → Dit help ons verstaan waarom 1 Johannes 1:5-7 sê dat om in die Lig te wees, beteken om in gemeenskap met God te leef.
Die breër Johannese teologie help dus om 1 Johannes se boodskap van waarheid, liefde en gehoorsaamheid binne ‘n groter prentjie te plaas.
1.2 Unieke Rol en Bydrae van 1 Johannes 1
Wat maak 1 Johannes 1 uniek in die breër boek?
- Dit is die enigste gedeelte wat begin met ‘n apostoliese getuienis (1:1-3).
- Dit stel die Lig vs. Duisternis-motief bekend, wat deur die res van die brief uitgebou word.
Hoekom is dit belangrik?
- Dit verdedig die vleeswording van Christus teen dwaalleer.
- Dit sien gemeenskap met God as sentraal vir die Christelike lewe.
- Dit toon dat ware geloof sonde erken en vergifnis soek, teenoor die dwaalleraars wat hul eie morele status verdedig het.
2. STRUKTURELE OPBOU MET EKSEGETIESE OORSIG
Die perikoop (1 Joh. 1:1-10) het ‘n duidelike literêre en tematiese struktuur. Dit kan verdeel word in drie hoofdele, elk met ‘n spesifieke fokus:
- Getuienis oor die vleesgeworde Woord van die Lewe (1:1-4)
- God is Lig, en die implikasies daarvan vir gelowiges (1:5-7)
- Die realiteit van sonde en die noodsaak van belydenis (1:8-10)
1. Getuienis oor die vleesgeworde Woord van die Lewe (1:1-4)
Hierdie eerste deel funksioneer as ‘n inleiding tot die brief en lê ‘n teologiese grondslag.
1:1 – “Wat van die begin af was…”
- Die frase ἀπ’ ἀρχῆς (“van die begin af”) herinner aan Johannes 1:1.
- Dit verwys na Jesus se preëksistensie, maar ook na die openbaring van Christus in sy aardse bediening.
- Die sterk gebruik van sensoriese woorde (“gehoor,” “gesien,” “aangeraak”) beklemtoon die fisiese realiteit van Jesus se menswording, wat teen doketisme staan.
1:2 – “Die lewe is geopenbaar…”
- Die “lewe” (ἡ ζωή) verwys na Jesus as die bron van ewige lewe (vgl. Joh. 14:6).
- Die woorde “ons het gesien en getuig” (ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν) dui op apostoliese getuienis.
- Die openbaring van Christus is sentraal tot die Christelike geloof.
1:3 – “Sodat julle ook gemeenskap met ons kan hê…”
- Koinonia (κοινωνία) beteken diep geestelike gemeenskap, beide met God en met medegelowiges.
- Ware geloof behels gemeenskap met die Vader en die Seun.
1:4 – “Sodat ons blydskap volkome kan wees…”
- Die doel van die brief is volle vreugde in Christus.
- Vergelyking met Johannes 15:11: Volmaakte vreugde is ‘n tema in Johannes se geskrifte.
2. God is Lig, en die implikasies daarvan (1:5-7)
Hierdie afdeling fokus op God se wese as Lig en hoe gelowiges moet leef in hierdie Lig.
1:5 – “God is Lig…”
- Die metafoor “God is Lig” (ὁ θεὸς φῶς ἐστιν) dui op sy morele reinheid en heiligheid.
- Daar is geen duisternis in Hom nie → Dit beklemtoon die absolute reinheid van God.
- Lig en duisternis word as teenstellings gebruik, soos in Johannes se Evangelie (Joh. 8:12).
1:6 – “As ons sê…”
- Die gebruik van “as ons sê” (ἐὰν εἴπωμεν) dui op ‘n moontlike selfmisleiding.
- Ware geloof beteken lewe in die Lig, nie net ‘n verbale aanspraak daarop nie.
- “Leuens” en selfmisleiding is sentrale temas in 1 Johannes.
1:7 – “As ons in die lig wandel…”
- Lig-wandel (περιπατῶμεν ἐν τῷ φωτί) beteken ‘n lewenswyse van geregtigheid en waarheid.
- “Gemeenskap met mekaar”: Egte geloof bou gemeenskap tussen gelowiges.
- “Die bloed van Jesus reinig ons…”: Jesus se offer bring deurlopende reiniging van sonde.
3. Die realiteit van sonde en die noodsaak van belydenis (1:8-10)
Hierdie laaste deel beklemtoon die noodsaak van sonde-erkenning en belydenis.
1:8 – “As ons sê dat ons geen sonde het nie…”
- Sondevryheid is ‘n illusie.
- Die woord ἁμαρτία (“sonde”) is in ‘n enkelvoudige vorm, wat dui op die sonde-natuur, nie net individuele verkeerde dade nie.
- “Ons mislei onsself”: Die dwaalleraars het geglo dat hulle sonder sonde kon wees.
1:9 – “As ons ons sondes bely…”
- Belydenis (ὁμολογῶμεν) beteken om dieselfde te sê as wat God oor sonde sê.
- God is getrou (πιστός) en regverdig (δίκαιος) → Hy sal vergewe en reinig.
- Sondebelydenis bring reiniging, nie net vergifnis nie.
1:10 – “As ons sê dat ons nie gesondig het nie…”
- Die perfektum tydsvorm van “gesondig het” dui op verlede handelinge met blywende gevolge.
“Ons maak Hom tot ‘n leuenaar”: Sonde-ontkenning weerspreek God se Woord.
3. TAALKUNDIGE ANALISE
Die Grieks van 1 Johannes 1:1-10 toon verskeie taalkundige verskynsels wat belangrik is vir die eksegese van die teks. Hierdie verskynsels sluit in sinstrukture, sleutelwoorde, grammatikale patrone en semantiese nuanses wat ‘n dieper verstaan van die teks moontlik maak.
1. SINTAKTIESE EN STILISTIESE KENMERKE
a) Lang, ingewikkelde openingsin (1:1-3)
Die eerste drie verse vorm ‘n enkele sin in die Grieks.
Die onderwerp van die sin word eers in vers 3 duidelik: “ons verkondig ook aan julle”.
Die verskuiwing van verwysing (van onsydige na manlike vorme) suggereer dat Jesus as die vleesgeworde Woord geïdentifiseer word.
b) Herhalings en parallelismes
‘n Parallelisme tussen vers 6 en vers 8:
“As ons sê…” (ἐὰν εἴπωμεν)
“…en nie so doen nie” (καὶ οὐ ποιῶμεν)
Hierdie herhalingspatrone help om die boodskap ritmies te struktureer en te beklemtoon.
c) Chiastiese struktuur
1 Johannes 1:5-10 het ‘n chiastiese struktuur waar lig en duisternis teenoor mekaar gestel word:
A: God is Lig (v.5)
B: As ons sê dat ons in Hom is, moet ons in die Lig wandel (v.6-7)
B’: As ons ons sondes bely, is ons in die Lig (v.8-9)
A’: As ons sê dat ons nie sondig nie, is ons in duisternis (v.10)
Hierdie struktuur beklemtoon dat gemeenskap met God ‘n lewe in die Lig vereis.
2. SLEUTELWOORDE EN SEMANTIESE NUANSES
a) ὃ ἦν ἀπ’ ἀρχῆς (1:1) – “Wat van die begin af was”
Die werkwoord ἦν (imperfektum van εἰμί) dui op ‘n voortdurende, ewige bestaan.
Dit herroep Johannes 1:1, waar Jesus se preëksistensie beklemtoon word.
b) ἐθεασάμεθα (1:1) – “Ons het aanskou”
Hierdie woord beteken meer as net om iets te sien – dit verwys na intensiewe, doelgerigte waarneming.
Dit beklemtoon die apostoliese ervaring van Christus se fisiese teenwoordigheid.
c) ἐφανερώθη (1:2) – “Het geopenbaar geword”
Die woord φανερόω, dui op ‘n objektiewe openbaring deur God self.
Dit beklemtoon dat Christus se verskyning ‘n daad van Goddelike selfopenbaring is.
d) κοινωνία (1:3, 6) – “Gemeenskap”
Hierdie woord het ‘n sterk konnotasie van ‘n gedeelde lewe en eenheid.
In die Grieks van die NT is dit ‘n term wat dikwels met die Heilige Gees en gemeenskap met God geassosieer word (Fil. 2:1).
e) ψεύδος en ψεύστης (1:6, 10) – “Leuen” / “Leuenaar”
Die gebruik van ψεύδος (v.6) en ψεύστης (v.10) skep ‘n morele kontras tussen waarheid en valsheid.
In die Johannese geskrifte is leuens verbonde aan Satan en duisternis (vgl. Joh. 8:44).
f) περιπατῶμεν ἐν τῷ φωτί (1:7) – “Om in die lig te wandel”
Wandel (περιπατέω) in die Grieks impliseer nie net ‘n fiese stap nie, maar ‘n lewenswyse of etiese rigting.
Dit impliseer ‘n voortdurende, aktiewe leefwyse in gehoorsaamheid aan God.
g) ὁμολογῶμεν (1:9) – “Bely”
Hierdie werkwoord beteken “om saam te stem” of “om dieselfde te sê as”.
Dit impliseer ‘n eerlike erkenning van sonde sonder selfregverdiging.
h) καθαρίσῃ (1:9) – “Reinig”
Hierdie werkwoord (καθαρίζω) impliseer nie net vergifnis nie, maar ook ‘n reinigingsproses.
Dit verwys waarskynlik na die reinigende werking van Jesus se bloed in ‘n deurlopende sin.
3. WAARDETOEVOEGING DEUR DIE OORSPRONKLIKE TAAL
Die Grieks van 1 Johannes 1:1-10 help om die diepte van die boodskap beter te verstaan:
Christus se preëksistensie en fisiese manifestasie
Die werkwoordkeuse in vers 1-2 toon dat Jesus nie net ‘n geestelike wese was nie, maar tasbaar sigbaar en hoorbaar was.
Dit help om die dwaalleer van docetisme (dat Jesus net ‘n skynliggaam gehad het) te weerlê.
Gemeenskap as ‘n aktiewe realiteit
Die term κοινωνία in die Grieks dui nie net op vriendskap nie, maar op ‘ngeestelike eenheid wat ‘n transformerende invloed het.
‘n Duidelike morele kontras tussen Lig en Duisternis
Die chiastiese struktuur en antitese van waarheid en leuen toon dat 1 Johannes ‘n etiese oproep tot gehoorsaamheid aan God se lig is.
Sondebelydenis as ‘n deurlopende praktyk
Die Griekse tydsvorme (bv. ὁμολογῶμεν, ‘n teenwoordige tydsvorm) toon dat sondebelydenis nie ‘n eenmalige gebeurtenis is nie, maar ‘n voortdurende realiteit in ‘n Christen se lewe.
4. LITERÊRE WAARNEMINGS
Gattung
Hierdie perikoop is ‘n parakletiese (bemoedigende) lering met ‘n didaktiese en “oproepende” styl. Dit kombineer getuienis (1:1-3) met morele vermaning (1:5-10) en bevat kenmerke van ‘n pastorale brief of ‘n kontrasterende wysheidsverhandeling wat waarheid teenoor valsheid stel.
God se Naam
Die perikoop gebruik “God” (ὁ θεός) as die primêre verwysing na God (1:5, 10). Daar word ook “Vader” (ὁ πατήρ, 1:2-3) gebruik, wat die intieme verhouding tussen God en sy kinders beklemtoon.
Taalverskynsels
1 Johannes 1:1-10 bevat parallelismes (bv. “as ons sê…” in 1:6, 8, 10), chiastiese strukture (1:5-10), en herhalings (bv. “lig” en “duisternis”). Daar is ‘n kontrasterende struktuur wat waarheid en leuen teenoor mekaar stel, asook ‘n ritmiese styl wat ‘n sterk mondelinge oorlewering suggereer.
Literêre Tegnieke
Johannes gebruik kontraste (lig vs. duisternis, waarheid vs. leuen), anekdokiese styl (persoonlike getuienis in 1:1-3), en ‘n retoriese herhaling van voorwaardelike stellings (“As ons sê…”). Die teks is deurdring met ‘n gemeenskaplike en universele appèl (“ons” vorm).
Semantiek
Die gebruik van teenwoordige tyd (bv. ὁμολογῶμεν – “as ons bely”) dui op ‘n deurlopende handeling, terwyl die passiewe vorm van ἐφανερώθη (“het geopenbaar geword”) God se inisiatief beklemtoon. Die woord “wandel” (περιπατέω) word as metafoor vir lewenstyl gebruik.
Klem
Die sentrum van die perikoop is God se karakter as Lig (1:5), wat ‘n etiese gevolg het: ware gemeenskap vereis ‘n lewe in die Lig. Daar is ‘n sterk klem op sondebelydenis as voorwaarde vir vergifnis (1:9).
Herhaling
Kritiese frases word herhaal om kernwaarhede te beklemtoon:
- “Wat van die begin af was” (1:1)
- “Lig” en “duisternis” (1:5-7)
- “As ons sê” (1:6, 8, 10)
- “Waarheid” en “leuen” (1:6, 8, 10)
Hierdie herhalings versterk die morele oproep tot ‘n lewe in die waarheid en Lig.
5. EKSEGETIESE INLIGTING
Sitz im Leben
1 Johannes 1:1-10 is gerig aan ‘n Christelike gemeenskap wat deur teologiese dwaalleer bedreig word, waarskynlik deur vroeë gnostisisme of dosetisme, wat Jesus se fisiese menswording ontken het. Die teks dien as ‘n pastorale oproep tot gemeenskap in waarheid, gebaseer op die getuienis van ooggetuies (1:1-3) en die etiese vereiste om in die lig van God te leef (1:5-10).
Sosiale Agtergrond
Die eerste-eeuse Mediterreense wêreld word sosiaal gedefinieer deur groepidentiteit, en die gemeente se skeuring (3:19; 2:19) het spanning geskep. Die invloed van hellenistiese denke het sommige beïnvloed om ‘n skeiding tussen geestelike en fisiese werklikheid te maak, wat Johannes teenstaan deur op Jesus se tasbare liggaamlikheid te fokus (1:1).
Kultuur-historiese Kritiek
Johannes se beklemtoning van lig en duisternis (1:5-7) weerspieël Joodse wysheidsliteratuur, soos die Dooie See-rolle (bv. 1QS), waar die konsep van twee weë (lig vs. duisternis) prominent voorkom. Ook die verhouding tussen sonde en reiniging (1:7, 9) resoneer met tempelrituele en Joodse reinigingspraktyke.
Tekskritiek
Die teks is goed bewaar met min variasies. Een noemenswaardige variant is in 1:4, waar sommige manuskripte “ons blydskap” (ἡμῶν) teenoor “julle blydskap” (ὑμῶν) het. Die mees aanvaarbare lesing is “ons blydskap”, wat pas by Johannes se gemeenskapsfokus.
Retoriese Kritiek
Die perikoop gebruik ‘n retoriese progressie: getuienis (1:1-3) → teologiese fundering (1:5) → morele gevolgtrekkings (1:6-10). Die herhaling van “As ons sê” (ἐὰν εἴπωμεν) in 1:6, 8, 10 funksioneer as ‘n retoriese anafoor (herhaling) om valse aansprake te ontbloot.
Narratiewe Kritiek
Johannes stel ‘n duidelike konflik tussen waarheid en leuen op (1:6-10). Die primêre karakter is God as Lig (1:5), en gelowiges word genooi tot deelname in hierdie Lig. Die “ons”-vorm betrek die leser direk in ‘n narratief van gemeenskap en suiwering.
Redaksie Kritiek
Die struktuur van 1 Johannes 1:1-10 toon ‘n verband met die Evangelie van Johannes (bv. die klem op “woord van die lewe” en “lig”). Dit dui daarop dat die outeur ‘n teologiese agenda het om vroeë docetistiese en gnostiese tendense te weerlê deur die fisiese aard van Jesus en die noodsaaklikheid van ‘n sondevrye lewe te beklemtoon.
Vormkritiek
Hierdie perikoop bevat ‘n mengsel van hymniese materiaal (1:1-4), kontrasterende wysheidstellinge (1:5-7), en ‘n belydenisformule (1:9). Die “ons”-formules dui op ‘n liturgiese oorsprong in die vroeë kerk.
Quellenkritik
Daar is geen eksterne bronne bevestig nie, maar oorvleueling met die Evangelie van Johannes en die Dooie See-rolle dui moontlik op gemeenskaplike tradisies. Die konsepte van God as Lig en ware gemeenskap is sentraal in Joodse mistieke tekste en Qumran-literatuur.
Argeologiese Ontdekkings Die Dooie See-rolle (bv. 1QS “Die Riglyne van die Gemeenskap”) bevat verwysings na lig en duisternis, wat help om die teologiese landskap van Johannes se tyd te verstaan. Verder het vondste in Efese, waar Johannes moontlik gebly het, insigte gegee oor die kultiese invloed van gnostisisme in die vroeë kerk.
6. VRAE WAT DIE TEKS WEK
Vraag 1: Wat beteken vers 6? Bedoel dit dat ‘n Christen nie meer sonde het nie?
Nee, vers 6 sê nie dat ‘n Christen nooit sondig nie, maar verwys na ‘n lewenspatroon van sonde, nie die enkele foute wat alle gelowiges maak nie (vgl. 1:8-9).
Vraag 2: Wat beteken vers 9? Bedoel dit dat sondebelydenis ‘n “verdienste” word wat vergifnis bring?
Nee, vergifnis bly slegs deur genade. Vers 9 sê nie dat sondebelydenis ‘n transaksie is wat vergifnis verdien nie, maar dat God getrou en regverdig is om te vergewe. Sondebelydenis is ‘n reaksie op God se genade, nie ‘n voorwaarde wat God se genade aktiveer nie.
Vraag 3: Wat beteken “God is Lig” (1:5)? Is dit simbolies of letterlik?
Hierdie frase is simbolies, maar met ‘n diep teologiese betekenis. Lig in die Skrif verteenwoordig heiligheid, waarheid en suiwerheid (Ps. 27:1, Jes. 60:1-2). Dit sê nie dat God fisies lig is nie, maar dat Hy die bron van alle morele en geestelike waarheid is.
Vraag 4: Hoekom sê vers 8 dat ons almal sondig, maar vers 7 dat die bloed van Jesus ons reinig? Beteken dit dat ons tog nie meer sondig nie?
Die reiniging deur Jesus se bloed beteken voortdurende reiniging – dit is ‘n deurlopende aksie in die Grieks (καθαρίζει, “maak rein”). Dit sê nie dat ons nooit weer sondig nie, maar dat ons in ‘n proses van heiligmaking is, waar sonde nie langer ons heerser is nie.
Vraag 5: Wat beteken dit dat ons “in die lig wandel”? Is dit net morele gehoorsaamheid?
“In die lig wandel” verwys nie na moraliteit nie, maar na ‘n lewende verhouding met God. Dit sluit gehoorsaamheid in, maar ook gemeenskap met ander gelowiges (1:7), ‘n lewe van waarheid, en ‘n voortdurende bewuswees van God se teenwoordigheid. Dit is ‘n toewyding aan ‘n heilige lewenswyse.
Vraag 6: Waarom is sondebelydenis nodig as ons reeds vergewe is?
Sondebelydenis is nie net vir vergifnis nie, maar vir gemeenskap met God. Dit help ons erken hoe afhanklik ons van sy genade is. Dit is soos ‘n verhouding – ‘n kind bly ‘n ouer se kind, maar moet steeds foute erken vir ‘n gesonde verhouding.
Vraag 7: Is die idee van “duisternis” hier net metafories, of dui dit op letterlike boosheid?
Hierdie “duisternis” (σκότος) is meer as net ‘n metafoor – dit verwys na morele, geestelike en eksistensiële afsondering van God. In Johannes se geskrifte is duisternis altyd negatief, ‘n plek van leuen, sonde en rebellie teen God (vgl. Joh. 3:19-20).
7. INTERTEKSTUALITEIT
Aanhalings: Haal hierdie perikoop enige ander Bybelse gedeelte aan?
Hierdie perikoop haal nie direk enige ander Bybelse teks aan nie, maar gebruik woorde en temas wat sterk aansluit by die Johannese Evangelie, veral Johannes 1:1-5 en Johannes 8:12.
Sinspelings: Weerspieël of sinspeel hierdie perikoop op enige ander Bybelse gedeelte?
Ja, 1 Johannes 1:1-10 sinspeel op verskeie ander Bybelse gedeeltes:
- Johannes 1:1-5 – Die frase “Wat van die begin af was” (1:1) weerspieël die proloog van Johannes se Evangelie, waar Jesus as die Woord (λόγος) geïdentifiseer word.
- Genesis 1:1-3 – Die temas van lig en duisternis (1:5-7) herinner aan die skeppingsverhaal, waar God lig in die duisternis inbring.
- Johannes 8:12 – Jesus se verklaring “Ek is die Lig van die wêreld” word hier weerspieël in die uitspraak “God is Lig” (1:5).
Aangehaal elders: Is daar ander Bybelse gedeeltes wat enige vers van hierdie perikoop aanhaal?
Nee, daar is geen direkte aanhalings van hierdie perikoop in ander Bybelse boeke nie.
Sinspeling elders: Is daar ander Bybelse gedeeltes wat ‘n vers in hierdie perikoop weerspieël of op dit sinspeel?
Ja, verskeie gedeeltes weerspieël of sinspeel op hierdie perikoop:
- Efesiërs 5:8-9 – “Want vroeër was julle duisternis, maar nou is julle lig in die Here. Wandel as kinders van die lig.” Dit stem ooreen met 1 Johannes 1:6-7 se oproep om in die lig te leef.
- Spreuke 28:13 – “Wie sy oortredings bedek, sal nie voorspoedig wees nie, maar hy wat dit bely en laat staan, sal barmhartigheid vind.” Dit sluit aan by 1 Johannes 1:9 se oproep tot sondebelydenis.
Skrif verklaar Skrif: Hoe help hierdie perikoop ons om ‘n ander Bybelse gedeelte beter te verstaan? 1 Johannes 1:5-7 help ons om Johannes 8:12 en Efesiërs 5:8-9 beter te verstaan deur te wys hoe lig en duisternis nie net morele simbole is nie, maar tekenend van ons verhouding met God. Dit beklemtoon dat ware gemeenskap met God ‘n lewe in sy lig behels.
8. TEOLOGIESE TEMAS
Oor God:
Hierdie perikoop leer dat God Lig is (1:5), sonder enige duisternis. Dit beklemtoon sy heiligheid, waarheid, en geregtigheid. Verder openbaar dit God as een wat gemeenskap soek met die mens en wat getrou en regverdig is om sondes te vergewe (1:9).
Oor die mens:
Die mensdom word as sondig uitgebeeld en in behoefte aan reiniging van ongeregtigheid (1:8-9). Die teks waarsku teen selfmisleiding—as ons sê ons het geen sonde nie, bedrieg ons onsself (1:8). Dit onderstreep ook die mens se behoefte aan gemeenskap met God en mekaar deur Jesus Christus.
Teologiese temas:
- God as Lig – Hy is die bron van waarheid en geregtigheid (1:5).
- Gemeenskap met God en ander – Ware geloof bring gemeenskap (1:3, 7).
- Sonde en selfmisleiding – Die menslike toestand word realisties erken (1:8-10).
- Belydenis en vergifnis – God vergewe dié wat hul sondes bely (1:9).
- Jesus as die Woord van die Lewe – Christus is die beliggaming van die evangelie (1:1-2).
Evangelieboodskap:
Hierdie perikoop verduidelik dat ware gemeenskap met God slegs moontlik is deur die Woord van die Lewe, Jesus Christus. Dit herinner ons dat belydenis van sonde die gepaste reaksie is van iemand wat genade ontvang het. Die teks verkondig vergifnis, geregtigheid, en die transformasie wat in Christus gevind word.
9. HERMENEUTIESE PERSPEKTIEF
Kontekstualisering:
Hierdie perikoop kan gekontekstualiseer word deur dit te verbind met hedendaagse soeke na egtheid en waarheid. In ‘n wêreld vol leuens en selfbedrog herinner dit ons aan die noodsaaklikheid van eerlike selfondersoek en ‘n egte verhouding met God en ander.
Relevantheid:
Hierdie perikoop kan gepreek word as ‘n oproep tot lig en waarheid in ‘n samelewing waar morele relativisme en geestelike apatie algemeen is. Dit wys hoe gemeenskap met God deur Jesus moontlik is en beklemtoon dat sonde erken en bely moet word as vrug van ware vergifnis en reiniging.
Sonde:
Hierdie perikoop waarsku teen selfmisleiding en ontkenning van sonde (1:8, 10). Dit herinner gelowiges dat om sonde te minimaliseer of te ignoreer, ons verhouding met God beskadig.
Tydlose Beginsels:
- God is Lig – Ons moet in Sy lig leef (1:5).
- Gemeenskap met God en ander is belangrik – Ware geloof bring eenheid (1:3, 7).
- Sonde moet erken en bely word – Ontkenning van sonde is selfmisleiding (1:8-9).
- Vergifnis is seker vir dié wat hul sondes bely (1:9).
- Wandel in die Lig – Christene moet aktief in gehoorsaamheid en waarheid leef (1:7).
10. CHRISTOLOGIESE PERSPEKTIEF
Hierdie perikoop beklemtoon Jesus as die Woord van die Lewe wat van die begin af was (1:1), en wat sigbaar, tasbaar en hoorbaar geword het. Dit leer dat gemeenskap met God slegs moontlik is deur Jesus Christus (1:3, 7) en dat sy bloed ons reinig van alle sonde (1:7).