Klaagliedere 3

Sjoe, dit is ‘n pragtige hoofstuk hierdie. Eintlik is die mooi te vinde in die struktuur.

Die derde hoofstuk is die middelste gedeelte van die boek Klaagliedere. En in die middel van hierdie gedig vind ons ‘n gedeelte wat totaal afwyk van die res van die boek.

Dit is die enigste gedeelte in die boek waarin die outeur sy hoop uitdruk. Dit is natuurlik doelbewus in die middelste deel van die bundel geplaas om strategies “omarm” te word deur wanhoop.

Wat die digter meld, is egter net so pragtig:

Klaagliedere 3:22 “Dit is deur die troue liefde van die Here dat ons nie omgekom het nie, ja, sy ontferming ken geen einde nie. Dit is elke oggend weer nuut – groot is u getrouheid. My erfdeel is die Here, sê ek; daarom hoop ek op Hom.”

Wat beteken dit dat die Here jou erfdeel is?

Dit het eintlik nie iets te make met “erf” soos wanneer iemand doodgaan nie. Die woord beklemtoon eintlik “deel” en sinspeel op grondgebied.

Dit is die woord gebruik word om die grondverdelingsproses te beskryf toe die Israeliete die beloofde land ingeneem het. Grond was baie belangrik. Dit was jou bron van voorsiening en sekuriteit.

Elke stam het ‘n “gronddeel” gekry, behalwe die Leviete. Omdat die Leviete in die tabernakel en later in die tempel gewerk het, was die Here hulle “deel”.

Die Leviete was ‘n “tipe” van elke Israeliet. Elke Israeliet moes onthou dat hulle voorsien en sekuriteit nie in iets le nie, maar in Iemand.