Jeremia 1

Daar is baie wat mens in Jeremia 1 opval: Die Here wat die profeet reeds voor geboorte gekies en bestem het. Die profeet se selfkritiek dat hy te jonk is. Die Here se bevestiging dat wat hom bekwaam maak, nie sy bekwaamhede is nie maar die feit dat God hom gekies het.

Wat vanoggend vir my egter baie betekenisvol is, is die gesig van die amandeltak wat die profeet sien. Amandelbome het in die lente begin bot lank voordat ander bome bot. As jy al die ander weerstoestande in aanmerking neem, sou dit vir jou lyk asof dit nog winter is. ‘n Bloeisel op ‘n amandeltak sou vir jou heeltemal verdwaal en uit plek kon lyk – asof hierdie boom homself misgis. Tog is die lente waarlik op pad.

Die Here gebruik hierdie visioen om vir Jeremia te bemoedig: Hy sal nie Jeremia daarvan beskaam laat afkom nie. Hy sal doen wat Hy onderneem het om te doen – al lyk dit vir niemand anders asof dit moontlik is nie.

Vandag nog vind ons dit moeilik om die Here op sy Woord te neem. Hy sê ons is vergewe – maar dit voel nie vir ons so nie. Hy sê Hy sal voorsien – maar dit lyk nie vir ons of daar uitkoms in sig is nie. Hy sê Hy is naby – maar dit voel of Hy ver is. Hy sê Hy sal ons beskerm – maar ons bly bang.

Geloof is om die amandeltak te glo. Geloof is om aktief te wag op die Here. Geloof is om God op sy Woord te neem en in sy beloftes te rus.